Είχα τη χαρά να γνωρίζω το Θόδωρο Βουδικλάρη από την εποχή που ήμουν νέος μηχανικός. Ένας άνθρωπος δραστήριος, με αγάπη και πάθος για το επάγγελμα του μηχναικού το οποίο εξασκούσε και διακονούσε σε όλη του τη ζωή και με κάθε ευκαιρία.Ταγμένος στην προάσπιση των συμφερόντων των συναδέλφων με γνώμονα όμως πάντοτε την επίτευξη της υψηλότερης δυνατής ποιότητας των έργων, και προπασθώντας να ενφυσήσει τα ιδανικά αυτά στους νεότερους, θα μείνει στη μνήμη όλων μας ως εις εκ των μηχανικών που όργωναν την Ελλάδα προσπαθώντας με σεμινάρια, ημερίδες, συνέδρια αλλά και σχετική αρθρογραφία να ανεβάσει τον πήχυ της ποιότητας των κατασκευών. Η απουσία του θα γίνει αισθητή σε όλους μας.
Αιωνία του η μνήμη. Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά του.
Κοσμάς Κ. Σίδερης, Καθηγητής Πολιτικών Μηχανικών ΔΠΘ